Sil baştan Şiiri - Ersin Çitçi

SİL BAŞTAN

Gün ışığı…
Aydınlatırken karanlığı
Dolaşırım sakin caddelerde.
Yalnızlığım / nereye götürürse
Bir deniz kıyısı,rıhtım,bir park
Ya da….
Yalnızların acı çektiği kalabalığa….

Martıların çığlıkları
Yankılanır kulaklarımda
Ne çığlığıdır bilinmez
Açlık mı,coşku mu,isyan mı bu?

Denizin kabarması niye?
Öfke mi? ....
Yanaşırım denizi ürkütmeden
Bir şeyler fısıldarım kulağına
Öfkesini yenemez
Çarpar suratıma….
Denize küsmüş gibi /ama yalan
Dönerim sırtımı ona…

Bir amatör
Rıhtımda balık avlar
Kovası boştur /deniz vermez
Seyircisi,yalnızca bir çocuktur.

Karşı kaldırımda
Müşterisini bekleyen lokantalar
Ve balık kokuları….
Masa altında bir çift kedi
Bekliyor kısmetini…

Yıkık bir duvarın kenarında
Dizlerini kendine çekmiş
Önünde yırtık bir mendil
Issız sokaklara yalvaran bir dilenci.

Montun yakasını kaldırıyorum
Hava soğuk….
Küçücük bir yakadan
Belli ki…
Bir şeyler bekliyorum.

Elimi /
Montun cebine sokuyorum
Yine yalnızlığıma dönüyorum
Ayaklarım geri sayıyor.
Sensizlik kokan odama
Sensizliği yaşadığım caddeden
Geri dönüyorum.

Odamın pencere kenarında
Seni bekleyeceğim…
Kendimi avutacağım /
Herkes gibi..
Yapacak bir şeyler yine bulurum
Canım sıkılmaz….
Yine….
Aynı caddeyi gezerim defalarca
Ta ki sen gelene kadar…
Hayatıma girene kadar…
Sil baştan…
Yine o caddeyi gezerim
Bıkmadan,usanmadan.