Sil Baştan Şiiri - Ömer Temel

Ufuk çizgisinde mi benim yarla düğünüm,
Ahirimiz kördüğüm uzaklarda gördüğüm.

Vicdan çamaşırını çıkarıp attı alem,
Can değil kan yazıyor namluda kurşun kalem.

Mana tutsağı kalbim prangalar eskitti,
Gitti gönül dostları hepsi arzı terketti.

Şekilde inananlar Günde Haktan beş geçer,
Cesedler kifayetsiz Meğer gönül boş geçer.

İnkılap fareleri kemirirken umudu,
Sünepeler deveden götürüyor Hamudu.

Kara kargalar artık didikliyor hazneyi,
Milletin atadığı hırsız bekler vezneyi,

Hürriyet içindedir insanın ta içinde,
Ne lafbazın dilinde ne nisbetlik seçimde.

Dededen torununa geçen hastalıktır kin,
Kim demiş İlahidir kin körüklüyorsa din.

Anasının kuzusu katilin fedaisi,
Akıl ahmağı çocuk düzenin enayisi.

Tavı bitmiş toprağın gül eksek diken biter,
Dünyada hain bitse bizdeki bize yeter.

Yaradandan ötürü tüm insanlar kardeştir,
Bölenler bölünenler İnsanlığa kalleştir.

Din kişinin içinde kalpte İlahileşir,
Ve din Devlet içinde ancak silahileşir.

Başında çok yel esti gıcırdadı kavaklar,
Boşlukta çok yürüdük yere değsin ayaklar.

Öz kardeşin de olsa çirkef aynı çirkeftir,
Ne Türk Ne kürt Ne Alman insan olmak şereftir.

O kadar mı küçük ki hayalleri beyninin,
Veriyorsun boynunu eline bir delinin.

Belki diyorum hala kalmıştır biryerlerde,
Muhterem birileri Doğmamış nesillerde.

Hürriyet kılıf giymez ne tunçtan ne kumaştan,
Yeni bir ati için eskileri sil baştan.

18.05.2012