Etlerimizi kemiklerinden
ayırıyorlar
tütsülenir tinimiz,
ocağımız sönüyor
ak meşenin dibine
savrulan küllerimiz.
İbibik
üveyik sanır
kendini
üveyik ebabil,
ıtır mı
kekik mi kokan nedir
nedir
bu feryad figan
serpme kara selvi
dallarında.?
Her kah da ağıt
her ağıt da ki
öpüp koklayan
koruyan kollayan
çöl sıcağı
nefesim,
kanımı
yaşmağına nakış
bıraktığım
kara kışımın baharı
ağlama zamanı
sukut-u hayaldir
kavuşmamız.
Karanlıklar içinde
ellerinde kürekler ve
kazmaları kasketli
çökmüş omuzlu adamlar,
sil baştan
sil baştan kazılıyor
mezarlarımız.....
Kayıt Tarihi : 1.2.2016 11:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
01.02.2016 Şehit kınalı kuzulara....Ve asla kavuşulamayacak olana.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!