mahpusluk kale gibi sıktı beni bu şehir
musluklarında akan su değil sanki zehir
sokakları pis kokar her yeri çöp yığını
tuzak tuzak üstüne çözemezsin ağını
evdeki balkonlara mahkum olmuş çocuklar
anneler çaresizdir hep hüzünlü hep ağlar
suyu bile parayla şu illüzyonist şehrin
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta