Sıkışmış Aşk Bir Köşede

Düşünmeden seviyor insan bir başkasını
İlk konuşmada sanıyor, bu hayatının arkadaşı
Perdeler de iniyor tabi gözlerine
Sanıyor ki bu gelen. gidenin hatırası.

Sorgulamadan açılan yüreklerde
Pişman oluyor insan sevdiğine
Karşı koyamıyor,ses de çıkaramıyor
Tabir-i caizse sıkışmış aşk bir köşede

Köhne bir ev de,
Ücra,zifiri karanlıktaki sessizlikte,
Eli bağlıyor kolunu,dili kurutuyor damağını.
Almış eline bıçağı sövüyor tüm dünyayı.
Gözleri yaşla dolu olsa da,intihar ediyor bu aşk,
Ölmeden kelimeye Sen getiriyor.

Sen bilmezsin doğmayan güneşi
Sen anlamazsın geçmeyen saatleri
Sensizlik zaten ölüm gibiydi
Bu ilkte değil sayısız intihar girişimimdi.