Sıkıntı Şiiri - Recep Peker

Bugün canım sıkkın, dokunman bana.
İnsan yüzü görmek istemiyorum.
Kırın aynaları, atın bir yana.
Kendi yüzümdende iğreniyorum.

Ey rüzgar daha çok esiver bugün.
Sıkıntımı sök at, etmesin düğün.
Ey yanan lambalar ne olur sönün;
Belkide dermanım; Gece, diyorum.

Demir mi yuttum ki karnım çok ağır.
Hey dost kalkamıycam, vinçleri çağır.
Bir uğultu var ki, ediyor sağır.
Kendi sesimi de duyamıyorum.

Dünya daralıyor sıkıntım büyük.
Kolay taşınmıyor bu çok ağır yük.
Beynim dönme dolap, kalbim küçücük,
Bu işin içinden çıkamıyorum.