Sıkılmış ruh Şiiri - Mustafa Muho

Sıkılmış bir ruh, tutsak bir kuş gibi,
Kanatlarını çırpıyor, ama gökyüzü yok.
Zihninde yankılar, sararmış yapraklar gibi,
Düşler soluyor, geriye bir tek boşluk.

Bir zamanlar denizdi, şimdi çöl olmuş,
Gözlerinde kaybolmuş yıldızlar bir bir.
Her adımda bir sis, her solukta bir yorgunluk,
Gözlerindeki hüzün, gitmiş bir geçmişin izleri.

Sesini kaybetmiş bir melodi gibi,
Kalbinde yankılar, sızlayan bir duvar.
Bir umut arar, ama bulamaz bir iz,
Sonsuz bir gecede kaybolmuş sabah.

Belki de tek ihtiyacı olan bir eldir,
Bir kelime, bir dokunuş, bir ışık.
Sıkılmış ruhu açan bir rüzgar, belki de,
Ya da sevdanın ılık bir dokunuşu, bir aşk.