kim boğulmadı ki denizlerinde,
biriken gözyaşı yağmurlarında..
kim tutunmadı ki dalgalarında
çırpınan kuş kanadına..
kim damlamadı ki yüreklerde
taşan kan çanağına..
ey özlem..
ağlamaktan kızaran gözlerimdesin
taşımaktan yorulduğum sırtımda..
dokununca yıkılan,
kibrit çöpünden yapılmış dünyamda..
kim dağılmadı ki rüzgarlarında
kök salsa da acı toprağa..
kuruyan yapraklar gibi savrulsa da..
alıp götürse de çok uzaklara..
kim boğulmadı ki sokaklarda
biriken su damlalarında..
ey özlem..
sıkılmaktan yorulan yumruğumdasın.
en şiddetli duvar çatlamalarında..
kırılınca atılan
camdan yapılmış aynalarda..
kim yıkanmadı ki yağmurlarında
kim ezilmedi ki gökyüzünü yırtarak düşen
dolu tanelerinin altında..
kim kırılmadı ki kaldırım taşlarında
diz çökerek ağlasa da..
ey özlem..
taşımaktan usandığım kalbimdesin.
en gizemli aşk sözcüklerinde..
silinince kaybolan
kurşuni kalem karalamalarında..
23.02.2007 22.30
Kamil ÇağlarKayıt Tarihi : 24.2.2007 00:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sıkılmaktan yorulan yumruğumdasın.
en şiddetli duvar çatlamalarında..
kırılınca atılan
camdan yapılmış aynalarda.. **
çok güzel anlatım...yalnızlığın, hayatın adımlarının, benliğin ifadesi...
tebrikler şairimize:)
özlem...ruhun anlamında...//benliğin özünde..//
sevgi olduğu müddetçe...
selamlar...
her okuyanın yorumu farklıdır elbet, bu şiirin güzelliğini de ortaya koyar...naçizane..
kutlarım güzel şiir...
TÜM YORUMLAR (4)