Sıkıldım Kaybolmaktan Şiiri - Birol Çelik

Sıkıldım sende kaybolmaktan
Seni içimde kaybetmek istiyorum
Ama gel gör ki
Kaybettiğim yerlerde daha beter buluyorum seni
Seni unutmak için çektiğim hafızamın namlusunda
Hedef hep ben oluyor
hep kendimi unutuyorum

Bi unutuş patlamıyor beynimde
Bi unutmanın zevkine varamıyorum
Unutamayışlar başımı ağrıtıyor
Yetmiyor
Ağrıyan başlarda seni de
taşıyorum
Ve nerde ne konuşsam
Önce
Sen düşüyorsun
Yansımaların doğuyor baktığım her cisimde
Gözlerim senden gayrısına kör
sEni görüyor
sana dokunuyor
seni düşünüyor
gözlerim şaşkın bir militan senin dağlarında
vurmaktan çok vurulan
gözlerim senden gayrısına kör sağır

Kafelere yalnız giriyorum artık
Bütün masalarda sen zaten
Bütün masalar dumanlı
Üzmemek için
bir erteleyiş var
Bütün masalarda
Bir erteleyiş
bütün çirkinlikleri

Bir masada da ben
Görmediğin yüreğim yine ürkek
Böyle olmamalıydı bu hikayenin sonu diyorum
Seslimi dedim ne bütün gözler üzerimde
Garson yaklaşıyor hafifçe
Senin bu hikayede işin yok diyorum,
Ödeyip hesabı taşınıyorum
Başka bi kafede
aynı hikayenin içine
Sense tasını değiştirdin bu yolda
Hala içmektesin
aynı sudan kana kana
Bense suyumu kaybettim
Okyanuslardan vahalara düştüm
Sensizliği ben
Hep sen varken yaşamıştım
Şimdi sen de yoksun
Üstelik
yokluğun
yoksulluğuma
Yolsuzlukta kattı
Kendi öz hayallerimden
seni çalar oldum
Gizli gizli
yaşar oldum seni
kendi öz diyarımda
Gerçi sen bu gurbetliği bilmezsin
Sen bu gurbetsin

Gözlerime kumlar serpiyorum
Bütün güzellikler yaralı artık

Yarın bayram
Kimin bayramı
neyin bayramı bilmiyorum
Şimdi hayatın ikindi namazından sonraki kısmını yaşıyorum
Mezarlarda ölü sesleri
Rüzgarlara sesleniyor olmalılar
Eğilip kulak veriyorum
Fatihalar istiyor her biri toprağına
Siz bilmezmisiniz diyorum
rüzgarlar yalnızca
ayrılık taşır
Bırakın diyorum beklemeyi
benim gibi
Bende bi ölüyüm işte
sizin gibi
Göklerden medet umun sizde
benim gibi
Bende bi ölüyüm işte
sizin gibi