Kar yağarken İstanbul'un süslu püslu caddelerine,
Üşüyorum karma karışık yolda ellerim cebimde.
Gidiyorum bir an bile durmadan gidiyorum sormadan,
Benim gibi birisi var mı yani normal olmayan.
Hani koskoca kalabalıkta yanlız kalırsınya bazen,
Dostum dediklerini tanımamışsın resmen,
Hiçbirşey için deymiycek fazla kafana takma,
Seni anlayan biri gelir rahat ol yani mutlaka.
Dolaştım sokak ve caddeler zifiri karanlık,
Terkedilmiş harabelerse aynı ben gibi,
Dudağımda yankılanan yalnızlık melodisi,
Yaşamak denilen espiriye ağlamak istiyorum.
Kayıt Tarihi : 3.11.2010 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!