Sıkıldım Şiiri - Ayfer Uçkun

sıkıldım dünden bugünden yarından
soframda her akşam ekmekten sıkıldım
hayatın her karesinde unutulmuş bir yaşanmamışlık
boş yere geçirdiğim zamanlardan sıkıldım
nerede olmayı düşlerken nerede kaldığım
hep istediğim şeylerin tam tersinde bulmaktan sıkıldım
ağlayamam utanırım hep erkeksi tarafları var kadınlığımın
hep mücaleyi kendimde bulmaktan sıkıldım
yarım yamalak sevmeklerde kalan ahlarım
hep bir mecburiyetle vazgeçtiğim umutlarım
küçük şeyleri büyük mutluluklar yaptığım
onlarında bir bir eksilmesinden sıkıldım
iyi insanlar mutlu olamaz derdi bir dostum
insanlara karşı hep iyi olmaktan sıkıldım
düşünmeden yaşayabilirim artık günlerce
duvar saatine sık sık bakmayabilirim
,stesem bunu yapabilirim
kendi kendimi akşamları teselliden sıkıldım
yalnız mıyım evet
o dostluklarım arkadaşlıklarım
hepsinin bir bir ardından ağlayarak vedalaşmaktan sıkıldım
çalışıyorum çok çabuk oluyor akşamlar
her akşam eve gelip yarına birşeyleri yetiştirmekten sıkıldım
beynimde uyuşan ağrılarım
onları uyanınca bastırmaktan sıkıldım
oluruna bırak diyorsun

seni bıraktığım gibi mi oluruna
bak işte olmadı kaldı uzaklarda
seni hep ardımda bırakmaktan sıkıldım
anlatamam sana içimden geçenleri
birilerine birşeyleri anlatmaktan sıkıldım