Şikence Şiiri - Hayrunnisa Buzlu

Sevdiğim seni düşünürken
Hayal nerde başlıyor
Gerçek nerde bitiyor
Bilmiyorum

Sanki
Seni düşünürken kayboluyorum
Mazinin kayıp sokaklarında
Kayboldukça buluyorum
Aklımı, fikrimi ve seni

Seni düşünmek benliğimin
En karanlık dehlizlerinde
Tekrar ve tekrar kendime kavuşmak gibi

Seni düşünmek
Bir kış akşamı kadar buruk
Ve bir bahar sabahı kadar
Bulunmaz bir nimet

Seni düşünmek
Kimi zaman bir lütuf
Ve çoğu zaman da bir şikence

Seni düşünmek
Bir çocuk gülümsemesi gibi
Öylesine saf ve masum
Sen sanki sevdiğim bir kitapsın
Sayfalarında hep kaybolmak istediğim
Sen benim evimsin hep güvende hissettiğim

Ve sevgilim seni düşünmek
Kaybolan çocukluğuma bir merhem gibi
Belki de bu yüzden çok seviyorum seni