ŞİKAYETÇİYİM HAKİM BEY
Şikâyetçiyim ben sayın hâkimim,
Kardeş dediklerim kırdılar gönül,
Yar oldu düşmana, kestiler ilmim,
Dert doldu içime, usanmış gönül.
Ben sanmışım kardeş, ar olur diye,
Bir lokmayı versem yar olur diye,
Meğer herkes menfaati var diye,
Yüzüme gülene kanmamış gönül.
Akraba dediğim nankör, harami,
Sözleri yalandır, özü karami,
Bir miras uğruna bozdular nami,
Dost bildim, dost değil usanmış gönül.
Ben garip bir kuldum, el uzattım hep,
Ben bir gül beklerken taş attılar hep,
Sevgiyle yoğruldum, aldattılar hep,
Yanıldım, dünyada usanmış gönül.
Biri mal derdinde, biri şanında,
Kimse yok vefanın eski kanında,
Ben ararım hâlâ insan yanında,
Bulamam, insana kanmamış gönül.
Dünyada maskeler, oyun içinde,
İyilik ezilmiş düzen içinde,
Varsın onlar kalsın koyun içinde,
Anladım sonunda, usanmış gönül.
Kırıldım, döküldüm, eğilmem yine,
Dermanı Mevlâ’dan dilerim yine,
Mahrûmî der: “Yetti, yeter bu çile,
Helâl etmem hakkı, usanmış gönül.”
Kayıt Tarihi : 19.11.2025 12:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
