Pişmanım sürekli tekerrüre kaldım,
Bin kez bozdum tövbemi yine kapıdaydım,
Yok cehalet ateşini söndürecek müjdeci,
Körüklüyor insan cehennem ateşini..
Gönül yanar Allah deyince insan,
Dağ taş dile geldi deyince insan,
Saptırdı affı günaha yozlaştı insan,
Şeriat hükmünü kendi analiz etti insan..
Masum kalmadı doğduğu gibi birsey,
Zaman virüs gibi çoğalttı fitneyi,
Kayboldu insan kör nefsi içinde,
Esiri olduk zannın sonra hiçliğin..
Dile gelsin her uzuv şikayet için,
Ister mi insan yüzüne vurulmasını cehaletinin,
Hakikat eşeledikçe çıkarır doğruyu,
Ölünce hakikat meğer önceymiş ölmeden..
Afşin Dualı
Kayıt Tarihi : 3.2.2020 11:47:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/03/sikayet-icin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!