ne çok ses ya Rab
ne çok ses…
diller değirmen
kelimeler un ufak
konuştukça ufalan insanlar furyası
günde yüz kere
zehire bulanan diller
kelam çanağına damlayan dil zehirleri
çömlekte kaynayan ağulardır öğünümüz
her fısıltı, yılan dişi etimizde
ne çok sofra ya Rab
ne çok sofra…
insan etinden ziyafetler her evde
diş değdirmeden dille yenen etler her yerde
öğünler kanlı
içilen, gıybet tasının irinli suyu
diller ateş yutan cambaz
bu ateşten, insanı cambaz da kurtarmaz
ne çok zulüm ya Rab
ne çok zulüm…
bir bahar görmeden katledilen bebekler dünyası
fildişi kulesine çekilen insanlık
zevk-ü sefa makamında
yüceldiğini sanırken bataklıkta debelenen
insan sürüleriyiz ya Rab
sen bize insanlığımızı hatırlat
14.07.2014
Gazipaşa
Kayıt Tarihi : 2.9.2014 15:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!