Şikayet Şiiri - Zahide Handan Erengil

Bir can büyütmek,
Büyük eziyet emek,
En büyük cehalet ise,
Bunu bilmemek, hissetmemek.
Kimyasal,nükleer silah dendi,
İnsanların hakkı,hukuku yendi.
Irak ta kadın, çocuk demeden,
Katliam yapıldı niçin,neden?
Şimdi için buldu mu huzuru?
Nerede insanların,haysiyeti onuru?
Tutturmuşlar bir gece yarısı ekspresi,
Ermeni meselesi,
Bunların,ırak ta,Filistin de,
Yaptıkları neyin nesi?
Bunlara kim cevap verecek?
İnsan hakları ne zaman iade edilecek?
Şimdi sıra kime geldi belli mi?
Dökülen kanların hesabı verildi mi?
Ne zaman bu kanlar dinecek?
Dünyaya ne zaman gerçek barış gelecek?
Siz diyorsunuz ki çocuklar değil önemli,
Biz diyoruz ki çocuklar hep gülmeli.
En büyük örnek 23 nisan çocuk bayramı,
Hayret,tutumunuz çıldırtıyor insanı.
Bıkmadınız mı kan ve barut kokusundan?
Kadınlar,çocuklar kaçıyor can korkusundan.
Yapmayın,etmeyin bu kadar zulüm,
Mutlak hepinizin de sonu olacak ölüm.
Yazıktır kıymayın masumlara,
Açmayın her gönülde bir yara.
Bir gün sen de çıkarsın o büyük huzura,
O zaman sen de verirsin hesabını,
Yalvarırsın da kimseler duymaz ahüzarını,
Şikayetim insan hakları mahkemesinedir,
Elbet bu insanların hakkı ödenecektir.