Gönül işlerinde, sürekli 'üç' puan peşindeyken hep uzatmalarda kendi kalesine gol atan kişiye; Şıpsevdi denilir!
İncelik;
Narin hatıraların üzerine derin izler nakşetmektir,
Bilgelik;
Ekinsiz yüreğin kıraç toprağında usul usul boy vermektir,
Sevgi;
Biçilemeyen hasretlerin kıtlığında gönüllere düşebilmektir,
Vefasızlık;
Sırtımızı dayadığımız,
Yağmurlu zamanlarda dallarının altına sığındığımız,
Yegâne aşkımızın gövdesini
Ayaz hislerimizle üşüdüğümüz bir zamanda kesmektir...
Tutkuya dönüştüğünde sevda,
Zindan misali sıkar kimilerini
Anımsamaz hiç;
Prangalarının aşktan,
Parmaklıklarının şefkatten,
Dehlizlerin sevgiden doğduğunu
Ve unutur;
Yok etmeye çalıştığı karanlığın, kendi gölgesi olduğunu…
Temizlememiz gerek
Olur, olmaz tüm pürüzleri ruhumuzun çatılarından,
Gideremiyoruz yoksa susuzluğumuzu,
Ahmakıslatan damlaların küflü akıntılarından…
Düşen ne ise yüreğimizin kırılgan penceresinden,
Odur geriye kalan alımlı yansımalar
Rengârenk kaftanlarımızın,
Altın sırmaları peşinde olsa da şıpsevdi aynalar;
‘Şıp’ değil, “şık” sever olabilmeli insanlar…
"Yüzde birini bile kendine ayırsaydın şıpsevdiliğinin; müdavimi olurdun körkütük sevilmelerin... Nihayetinde; Ben kanat açarım kâinatın öteki ucuna,
Sen sadece seyredersin…"
Kayıt Tarihi : 29.11.2011 17:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!