Sakallarımın dahi sıklaştığı bir zamanda seyrek şekilde seni hatirlamalarım aklıma gelirdi,aynı şehirde arardım seni ancak hiç bir yol sana çıkmazdı buralarda,seyrek sakallarımı okşayıp sevdiğin bir banka oturdum, gerçi ne sen vardın yanımda ne de seyrek sakallarım,aldım o gün sensizliğin hediyesini, hiç hoş değildi, çünkü,sensizlik artık isim bulmuştu,sensizliğin adı bugün;sıklaşan sakallarım
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta