Kalemim bile korkak
Sözcüklerim kayıp
Elim titrek, beynim uyuşmuş
Ölüyken nefes almakta neyin nesi? !
Bu bir anlamsız sözcükler hikâyesi
Bulmacanın bir cümlesi
Paramparça puzzle’ın parçası
Dibe vurmuş cesedin, şişkin bedeni
Kırık, yarım, yılgın hayatın
başlangıcı olmayan bitimi…
Neyin nefesi bu
Alışkanlıkla yakılan her sigaranın
Zehirli dumanı
Acıya alışmanın mazoşist gelgitleri
Deliliğin ince çizgisi
Silik ayak izleri
Öfkeyle söndürülen izmarit birikimleri…
Hüzünlü şarkıların bitmez döngüsünde
Huzurken aranan
Alışkanlık acıya vurdu.
Ölümün soluk ritminde,
Şiirsiz ozan’ın portresidir yaşam…
27.07.2005 / Perşembe
Nihal KüçükdönmezKayıt Tarihi : 15.3.2007 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)