Şiirsiz Kadın Şiiri - Erva Özbaba

Ne gördüğün suret sabit kalır
Ne bakmaya doyamadığın aynan
Kimsen kalmaz bir gün
Gururundan önünü göremediğinde;
Silinmeye yüz tutmuş satırlar,
Kılıcını kınında tutmadığın günler,
Ve daha nicesi
Beliriverir göz kapaklarının içinde
Tekrar açarsın:
Kırpa kırpa, çırpına çırpına
Işıltılarla yüzleşirken
İnce bir yol görünür
Unutulmaya yüz tutmuş çiçeklerle bezenmiş
Bir tutam gül kurusu
Ya da bir tutam sevgi
Gün kemale erer de anlarsın sen de
Benliğinin anlamını
Aylar, yollar, mevsimler
Sarpa sarmasın hiç
Sadece kendin için yaşa
Ve kendin için öl
Başarmaya en yakın,
Ulaşmaya en uzak
Ve beklemek...
En doğal hakkın
-lakin-
Tekerrür etmekle yükümlü,
Hataların kibirli yanı
Birler, ikiler hep facia
Üçlerde saklı yaşam,
Güçlerle sandı yaşam!
İki günlük ömür biçilirse
-hayatınıza-
Birinde şiirsiz kalın
Gün gelir de toplarsanız eğer
-dökülen kırıkları-
O zaman da şiir siz kalın