Şiirsiz Şiiri - Ömer Çetin 2

Zarif genç şairliğe soyundu,
Akşamın karanlığında,
Oturdu tek kişilik yaşam tahtına...
Evin Kısık ziyası altında,
Yazdı güveç tarifini,
Her seferinde sundu kalbindeki öküze...

Sıkılmadın mı diye soran olmadı tabi.
Köküne işlemişti yalnızlık bir kere.
Her elinin değdiği taşı atmadı,
Oysa denize...

Belki de Yüce olan kızmıştı kendisine.
Önüne büyük bir dağ alıp yürümüş.
Geç diyen yoktu oysa şaire.
Bir aptal umuttu onunki ya.
Çıkacaktı dağın zirvesine.
Haykıracaktı sevgisini.

Ve yankı! Yankı! Yankı(!)
Dağın efendisi duyunca düşünmedi kibrinden.
Yukarıdan baktığı küçük şaire,
Sen küçük bir aptalsın diyerek
İtti şeytan kayalı yollardan.