Her olmaz dediğinde birimiz,
Daha fazla tutunduk birbirimize.
Hem o kadar çok olmaz dedik ki,
Kopmak imkansız oldu.
Yeter, diye düşünüyordum dedin.
Şimdi nasıl diye sordum.
Sen varsın, dedin.
Ben var mıyım gerçekten?
Sanırım sadece senin yanında varım.
Yanındayken, sensiz geçen zamanların
Kaçırılmış gülüşmelerin
Öcünü alıyorum hayattan.
Öyle bir umarsız gülme ki,
Dünya yıkılsa umurumda olmayacak.
Kim bilir, umarsız gülüşler için mi seviyorum seni?
Yoksa yalnız senin karşında ağlayabildiğimden mi?
Kayıt Tarihi : 23.3.2018 06:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Rana Bayulken](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/03/23/siirsiz-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!