Şiirsel Mektup Şiiri - Duygu Gürbüzer

Hiçbir acı doldurmuyor sensizliğin açtığı boşluğu…Özlemek,beklemek,umut etmek,umudunu yitirmek…Yine de özlemek..Yine de beklemek..Bir kısır döngünün içine düştüm ve çıkış var mı bilmiyorum..Ama özlüyorum seni..Her nefeste,her saniyede özlüyorum..Hangi şarkıyı dinlesem seni anlatıyor,hangi yemeği yesem seninle paylaştığım bir lokma ekmeğin o eşsiz tadını veriyor,ne giysem sen kokuyor,ne vakit bir isyana girse yüreğim sen diye isyan ediyor..Sen,sen,sen.. Alabildiğine seninle doluyor heryer..Herşey sen oluyor..
Sen hangi mevsimlerin hangi yerindesin? Hangi bahardasın ilk mi yoksa son mu bilmiyorum..Yemyeşil bir filizde misin sararan bir yaprakta mı? Bir kuşun kanatlarında mısın yoksa bir bebeğin ağlamasında mı? Aklının bir ucunda,yüreğinin bir kıyısında bir damlacık duygu kaldı mı? Özlüyor musun beni bir an bile olsa,adımla başlayıp keşkeyle biten tek bir güzel cümlen var mı yar..Herşeyin bir sonu var derler..Sensizliğim de son bulacak mı yar.Duyacak mısın yüreğimin sesini,tutacak mısın sensizliğin öksüz bıraktığı yüreğimin bir ucundan? Mutluluk…Gözlerinde bulduğum,gözlerinle yitirdiğim o duyguyu bir daha yaşatacak mısın bana? Sevecek misin bir gün beni,gelecek misin bir gün bana?
Sorular…Bıktım cevapsız kalan binlerce sorunun çakrasında kalmaktan..Aslında cevabını bildiğim ama ısrarla inkar ettiğim bunca sorunun beni ezip geçmesinden bıktım..Sen başka yüreklerle paylaşsan da sevgini,ben seni seveceğim gülyüzlüm..Belki duymayacaksın yüreğimin isyanını,belki bilmeyeceksin seni sevdiğimi,bütün bihaberliklere inat seveceğim seni…Yüreğim bir karınca gibi avuçlarında demiştim sana..Karınca kararınca ufacık bile olsa sevilme umuduyla hoşça kal gülyüzlüm…Bari sen mutlu kal…