Şiirsel Kurgu Şiiri - Hasan Ezgin

Geçen gün bir beyefendi gördüm.
Sofrasına davet etti beni.

Bol rakılı,
Bol şarkılı,

Öyle alemlere benzemedi
Acı fışkırdı ciğerlerimden.

Mütevazi bir salonu olan ev,
Mavi gözleri olan bir dev.

Ev dediğim bir kaç oda bir dam
Dev dediğim de
Ufak tefek bir adam.

Saz bu kadar ince olamazdı
O olmasaydı eğer,
Bu medeniyet odaya dolamazdı.

Çok etkilendim ondan.
Bakışlarından,
O güzel Saçlarından.

Bazen ciddiyete bürünür,
Bazen bir anda güldürür.

Nasıl oluyor yahu?
Nasıl bizden çıkabilir bu kişi
Ne yapmış ne etmiş bilinmez
Cevap alamayacağımız tek kişi.

Üzüldüm. Üzüldüm dedim ya,
İlk başta. Neden mi?
Gidecek be yavrum.
Gün gelecek o da gidecek.

Hemen canlandı kafamda
O gün ;
Bizi bırakıp gideceği gün...
Aman yarabbi
Ne acı. Ne büyük hüzün.

Kapat konuyu bre
Tövbe tövbe.

Bir köylü iştirak etti sohbetimize.
Buyur beyim demez mi?
''Allah Allah'' dedim
‘Beyim’ ha

Hemen çattı kaşlarını
Bana uzattı
Bakışlarını.

Ne yani arkadaş?
O da benim gibi bir insan
Var mı bunun üzerine lisan?

Olur mu efendim dedim.
Siz ki?
Kes dedi bana
O an kalmadı nefesim.

'Bir insan bir insandır efendiler.
Makama bakana fark etmez' dediler.

Döndü baktı yaşlı adama,
Göz attı önündeki bakana.
Bakan kalktı yer verdi,
Adam zar zor oturuverdi.

Üstü başı yırtık,
Başında bir fes.
Tekrar etti:
'Buyur efendim' dedi.
Nedir derdin?
Ne derdi beyim
Ne verdiysen sen verdin.

Ben ne vermişim sana
'Ya istiklal ya ölüm!' derdin
Sonunda ocak verdin vatan verdin.
Önüne baktı mavi bakışlı.
Peki dayı buraya neden geldin?

'Bir sözüm var oğul,
Tamam etmeye geldim.
Siz harpteyken bir adağım var idi.
Bir koçum olsa size helal idi.
Oldu şimdi bir koçum,
Onu ödemeye geldim' dedi.

Sert bakışları yumuşadı
Galiba bir vefadır
Sanırım kalbini kucakladı.

Masmavi gözleri hafif yaşardı
Bir sessizlik oldu salonda,
Yaşlı adamcağıza baktığı anda.

Yok mudur kimin kimsen?

'Üç oğulum vardı beyim bir görsen'

Dedi ve bu gururlu bir gülüştü.
Ve ekledi,'Hepsi bir bir şehit düştü.'

'Üzülme be beyim' dedi amca,
Galiba yaşları gördü kanımca.

'Onlar vatanın bağrında yatıyor
Ay Yıldız göklerde dalgalanıyor
Varım yokum feda bu vatana'
Salon duygu seliyle çalkalanıyor.

İzin istedi ve çıktı.
Zaten daha fazla dayanılmayacaktı.

Benim gözlerden akan yaş...
O ağlamadı ve kalktı yavaş yavaş...

Biraz düşündü ve bize döndü

Görüyorsunuz efendiler
Bu insanlar ki hepsi birer nefer
Biz ki bu kurtuluşu sağladık
Artık ölsem de ne fark eder

Yüce bir milletin hizmetini yapacağız.
İşlerimiz çok fazladır.
Medeni bir toplum yaratacağız,
Dün de başardık bugün de başaracağız.

Yaver girdi içeri. Bu;
Aracın hazır olduğunun söylendiği andı.
Bize döndü:
‘Allah’a ısmarladık’ dedi,
Ve kapı kapandı.

Teşrinnisani 4. 1922
Hasan Ezgin
13 şubat 2018
11.20