Şiirsel Hikâyeler Bir Anlık Bahar

Soğuk kış günlerinin sonu gelmiş gibiydi,
Dağlar: Yemyeşil olmuş! .. Çiçekler serpiliydi…

Güneş: Sıcak doğmuştu! Hep neşe saçıyordu,
İnsana huzur dolu bir dünya açıyordu…

Rengârenk olmuşlardı, çağırıyor kendine;
Tabiatı sevenler, kapılıyor bendine…

Huzur doluydu oda tesiriyle bu günün;
Dolaşmak istiyordu! Arzusuyla gönlünün,

Almıştı navaleyi… Sevdiğiyle kol kala;
Kırda piknik yapmaya, çıkmışlardı bu yola…

Dere, tepe aştılar… El ele, yavaş, yavaş;
Tenhada yürüdüler… Huzurlu sarmaş, dolaş…

Saatlerce gittiler olmadan hiç farkında;
Çünkü: Esmer sevgili geziyordu yanında…

Gelmişlerdi. Nihayet eteğine bir dağın;
Kapıları açıktı sadet dolu bir çağın…

Oturdular baş başa; O mis gibi kırlara;
Bir sohbete daldılar… Gelecekte yıllara,

Biraz odun toplayı, bir ateş yakmışlardı;
Pişirmeye etleri şişlere takmışlardı…

Etler: Ateşte iken, mis gibi kokuyordu;
İçtikleri içkiyse onları yakıyordu…

Tatlı sohbet, aşk ile yediler ve içtiler;
Mutluluk haddindeydi… Benliğinden geçtiler…

İki çocuktu sanki.. On dört, on beş yaşında,
Koşuşup, oynuyorlar bu ıssız dağ başında…

Hava birden karardı; Bulutlar toplanmıştı,
Şimşek, yıldırım sesi top gibi patlamıştı…

Yağmur, dolu ve rüzgar… Bir tufan başlamıştı;
Sanki tabiat ana onları taşlamıştı!

Toparlandılar çabuk… Koşuyorlardı yola;
Sığınak bulmak için baktılar sağa, sola…

Bir kaya kovuğuna çabucacık sindiler;
Bir birinin adeta üzerine bindiler…

Nasıl gelmişti bulut hiç farkında olmadan?
Uçup gitmişti bahar… Daha ona doymadan…

Büyük bir şimşek çaktı! Ateş sardı gökyüzü;
Korkudan açılmıştı iki aşığın gözü! ..

Sarmaş, dolaş oldular korkunun tesiriyle;
Vücutları yanmıştı arzunun iksiriyle…

Atlı, sıcak bir buhar onlardan çıkıyordu,
Bu buharın kokusu onları yakıyordu…

Titreyen eller ile onun saçın düzeltti;
Büyük bir arzu ile onu kendine çekti…

Kenetlendi delice,,, Kor gibi dudakları;
Sinsi bir kıpırtıyla ürpermişti canları…

Aniden sıçrayarak birden ayağa kalktı;
Gördüğü şeye karşı beyninde şimşek çaktı? ! .

Kader onlara kötü bir oyun oynamıştı;
Kadını çekti birden… Aklı gitti sanmıştı…

Mağranın köşesinde: Bir ayı yatıyordu;
Kaldırmıştı başını onlara bakıyordu…

Korkudan: Şaşkın, şaşkın önce bir bakıştılar;
Vermişlerdi el ele… Uzun süre koştular…

Vız gelmişti onlara, ne yağmur ne de dolu;
Koşarak gidiyorlar saatler süren yolu…

Dere, tepe koştular… Artık yağmur durmuştu;
Sımsıcacık bir güneş tabiatı sarmıştı…

Bir baktılar havaya: Bulutlar gidiyordu;
Güneş: Sanki onları seyredip gülüyordu…

Bir birine bir ara şöyle dönüp baktılar;
Delice kahkahalar birbirine attılar…

Rüzgârsız bir köşeye oturdular yeniden;
Elbiseler kurudu… Isındılar derinden…

Saçlarını toplayıp, çeki, düzen verdiler;
Her şey unutulmuştu… Yine yola girdiler…

Koskoca bir gün geçti… Silindi hatıradan;
Ev sahibi ayının korkusu baki kalan…

Kol kola yürüdüler… Gelecek ümitlere;
YufKA size mutluluk diler, nice günlere…

YufKA