Şiirsel Hikâye Gençlik Hatası

Oturmuş düşlüyordu… Pencerenin önünde,
Esmer bir genç yatıyor, onun körpe gönlünde…

Elinde: Mil ve iplik, bir oya yapıyordu;
Kendine: Düğün için çeyiz hazırlıyordu…

Sırtını, çeyizinin sandığına vermişti,
Yaptığı “o” hatası, göz önüne gelmişti…
…………….
Hayatını verirdi; Onu bir an görmeye;
Masumane aşk ile; Özlem ile sevmeye…

Bir ara gözleriyle karara varmışlardı;
Samanlıktı onlara uygun yer, bulmuşlardı…
…………….
Tatlı bir loşluk vardı. İçinde samanlığın,
Dünya umrunda değil… Kıymeti yok varlığın! .

“O”; Genç ile el ele, uzunca konuştular;
Gelecek için hayli, hülyalı bakıştılar…

Bir ara, gür saçını elleriyle okşadı;
Aldı: Yüzüne sürüp uzun, uzun kokladı…

Onun bu koklayışı, mest etmişti bendini;
Yârinin kollarına bırakmıştı kendini…

Uzun süre sevgiye, aşka kendin verdiler;
Sevişerek bir ara, yerde debelendiler…

Bir ara; Gencin eli belden aşağı kaydı;
O zaman benliğini, büyük bir korku sardı! ..

Biraz sert tepkiledi.. Gencin hareketini,
Arzu da hissetmişti. Koyuverdi kendini…
……………………..
Ahırdaki inekler yemlerini yiyordu,
Çıkardığı seslerse: Bir ninni geliyordu..

Tüm benliği zevk ile, ateş ile yanmıştı;
Bir anlık gaflet ile tüm olanlar olmuştu…

Büyük bir acı ile gözü birden karardı;
Yaptığı bu hataya, için, için ağladı…
………………..
Gurur ve benliğini o an ona vermişti,
Yasak bir aşk uğruna, iffetin yitirmişti…

Birkaç damla gözyaşı; Süzüldü, gözden aktı;
İşlediği dantelin, mili eline bati…
…………………..
O acının içinde, birden emdi elini;
Hayalleri silindi. Buluverdi kendini…

İlk sevdiği o genci, şimdi çok özlüyordu,
O yüzden pencerede, hep onu gözlüyordu…

Şimdi babası onu vermişti başkasına;
Ne cevap verecekti? Yaptığı hatasına,

Sakın bir hata yapıp, Sizde böyle düşmeyin;
YufKA’dan öğüt size! .. Geleceği düşleyin! ..

YufKA