Şiirsel Hikâye Bir Günün Hikayesi

Bir sonbahar akşamı, Tatlı seri bir ayaz;
Dökülmüştü yapraklar, artık bitmişti bu yaz.
Yürüyordu yollarda sarılmış paltosuna;
Ömür gibi gidiyor.. Bakmadan arkasına…

Neler görmüş, geçirmiş? Harcadığı yıllarda;
Birden, aklına geldi! Dolaştığı kırlarda,
Bir perde aralandı. Baktı, gördü yeniden;
Gözü birden parladı… Heycan duydu derinden…

………………………..

Her taraf yem yeşildi. Çiçek kaplıydı kırlar,
O zaman çok mutluydu… Seviyordu o yıllar…
Yanında: Tatlı bayan, sarılmıştı koluna,
Tapıyordu adeta.. Ömür vermiş yoluna.

Aldı yerden papatya; Taktı saçına tek, tek;
İçi coştu derinden; İstiyordu hep sevmek…
Oturdular kırlara… Uzandılar yan yana;
Dünya; Onların dünya, aldıran yok insana! ..

Güneş: Gökte sapsarı ışıklar saçıyordu,
Onların gönlündeyse çiçekler açıyordu…
Nasıl geçiyor zaman? Anlamadı hiç biri;
Hafiften ürperti var… Uyuşmuştu her yeri! ..

Derken; Kalkıp yürüdü… Yanında sevgilisi;
Birden sırtına çarptı; Kaza ile birisi…
Dengesini kaybetti… Uçuyordu boşlukta! ..
Aşkını yitirmişti.. Arıyordu loşlukta…

Delice akan nehir aldı onu koynuna,
Bir günlük aşkı; Onun mal oldu hayatına! ..
Koşuştular ardından, birkaç kişi köprüye;
Sordular bir birine: Kimdi acep bu? Diye…

En son paltolu kolu, battı azgın sularda;
Kimliği meçhul kişi, kayboldu ufuklarda…
YufKA: Elinde kalem… Düşündü, yazdı tek, tek;
Aldatılmak kötüdür… Daha iyidir ölmek! ..

YufKA