Bazen, anlatamadığından mı anlaşılamıyor insan?
Anlaşılmamak için mi anlamak istenmiyor?
Sessizlik, yırtılır bazen, insanın içinde kopan sessiz çığlıklarla!
Yazılara dönüşür, akar ırmak gibi cümleler şiirlere...
Şiirler, neler barındırır içinde?
Dillerden dökülemeyen, ağızda gevelenen baklalar.
Nefretler, acılar, ihanetler, çaresiz, dilsiz duygular,
kimseye söylenemeyen aşklar.
Geveze kalemlerin ucunda, bülbül gibi, şakırlar.
Aynı duyguları yaşamış olanlar, okudukları şiirlerde,
kendilerinden bir şeyler bulurlar.
Unutulmuş, kırışmış duygular, ütülenir gibi hatırlanır,
açılırlar hafızalarda, bazen acı, bazen mutlulukla.
En büyük çığlıklar,
Şiirlerde, sessizce atılırlar.
Şiirsel çığlıklar...
Şiirler, yaşanmışlıkların özeti.
Lal olmuş, konuşamayan dillerin,
tercümanı.
Ruhtaki yalnızlığı yırtan, duyguların eşliğinde,
cümlelerin kafiyeli dansı.
Şelalele gibi dökülen hislerin, mısralarda
durgun sulara dönüşmesi...
V.Kayra
Vayo KayraKayıt Tarihi : 26.9.2023 23:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!