NEF'Î VE TAHİR EFENDİ
Nef’î 16. ve 17. Yüzyılda yaşamış (1572 – 1735) bir Divan şairidir. Erzurum Hasankale’de doğan Nef’î bir süre devlet hizmetinde memur olarak çalıştı. Arapça ve Farsça öğrendi, küçük yaşlarda şiir yazmaya (özellikle hiciv tarzında) başladı. İlk mahlasını Zarrî (Zararlı) olarak kullanırken Erzurum Defterdarı’nın şiirlerini okuyup beğenmesi üzerine mahlasını Nafî (Yararlı) olarak değiştirmiştir. Edebiyat tarihimizde ise Nef’î olarak tanınmış, en büyük hiciv ve kaside yazarlarımızdandır.
Bir gün Tahir Efendi adında biri kendisine kızarak “Kelp” diye hitap eder. Kelp köpek anlamına gelir ve Nef’î bu hakarete cevap olarak Türk hiciv eserlerinin ve “Tevriye" sanatının en güzel örneklerinden olan şu dörtlüğü yazar:
…
“Tâhir Efendi bana kelp demiş
İltifâdı bu sözde zâhirdir
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
