Şiirleşmek Şiiri - Orhan Amak

Bembeyaz sayfama bir güneş doğdu
Ve sildi bütün karanlıklarımı
Şiirin o yorgun sahillerinde
Bir deniz kabardı ve martılar ağladı
Sonra da yeniden kuruldu dünya
Bir akşam üstünün yanlızlığında
Bende aşktan kalan bir dünya vardı
Şiirim başlarken o yanlız kaldı

Tutunup bir günün yanlızlığına
Bir şiire döndü bütün şehirler
Hesapsız kitapsız sevmeler gibi
Yoruldu gönlüm o sevişmelerden
Ve bir şiir döktü nehre ruhumu
Sonra da yorgun bir martıya verdi
Yarım bırakarak o şarkıları
Beni duygularla yanlız bıraktı

Bir deniz kıyısı sardı ruhumu
Sonra da beni bir martıya saldı
Yorgun şiirimin son akşamında
Gönlümü karanlık bir öfke sardı
Bir yağmura tutunurken düşlerim
Yağmurlar içimde yağdı aniden
Ve ıssız gecenin karanlığında
Şiirler yoruldu düşler ağladı

Umduğum dağlara karlar yağarken
Bir mutluluk sardı mısralarımı
Bitmez dertler ile yorulurken ben
Bir yol geçti yüreğimden sevmeye
Aşk ise bendeki taze bahardı
Çiçekler açınca günün kalbinde
Ümidim azaldı,günler başladı
Sonra da kalbimi martılar aldı

Bir çıkmaz sokak çıkarken karşıma
Ruhumda yorgun bir yanlızlık kaldı
Ve bitti içimde sevişmelerim
Kalbimdeki bahar yorgunluğuyla
Şiirler azaldı sözler de uçtu
Uçup gitti yorgun martılar gibi
Ve sevmek dedi ki bana sessizce
"Bütün yanlızlıklar sana mı kaldı? "

"Evet" dedim içimdeki sevmeye
Sonra oturup sessizce ağladım
Bir nehir geçerken sevişmelerden
Sevişlerim bende ümitsiz kaldı
Sonra da yoruldu bendeki rüzgar
Kalbimdeki kuşlar kanatsız kaldı
Şiirleştim sonra şiirler gibi
Şiir bitti ama izleri kaldı

Şiirleşti bendeki sevişmeler
Gece ise bitip güne dönüştü
Bir şiir sararken mevsimlerimi
Ruhuma taptaze bir bahar geldi
Şair ORHAN der ki yaşamak çok zor
Zor olsa da güzel,bir masal gibi
Biterken o yanlız ve yorgun şiir
İçimdseki dünya sevmesiz kaldı