Şiirleşen Ergan Dağı Şiiri - Mehmet Çoba ...

Başı göklere dayanan, alaca karanlıktan salkım saçak
Dal, dal, çiçek, çiçek  sessizce mehtaba süzülen
Yağmuru hırçın
Seli asi olan
Rüzgârı gam, keder taşıyan
Bu kargaşa dünyada
Mavi göğün altında
Hep özgür olan
Hiç bir zaman
Bozkurtlara geçit vermeyen
Doruğu bölük, bölük dumanlı,  sevdanın gönül dağısın

Anasının kucağına yaslanan bir bebek, bir çocuk misalı
Kazankay'ya yaslanan
Omuzlarından
Gün ışığına, doğru akan
Dört mevsim
Eksilmeyen
Pare, pare karların
Beytahtı'ın göze, göze suların var
Ey yaşamın ömür goncası
Bir yarın bahar
Diğer bir yarın karakış
Çorak olsada, o narin bağrın eteğinde bağların, güllerin var

Çok dertlere, acılara bürünen umudun katığı Munzur'un
Sıradağların kucağında olan
Ergan Dağı
Sen
Kürt Köyü'ne
Handesi'ye
Gözeller'e
Kol, kanat gerermiş
Hepsini koynuna almış
Anaç duygusuyla
Koruyorsun
Ey Ergen Dağı kim bilir
Senin kaç bin yıllık yaşın, kaç bin yıllık geçmişin var

Şiirlerin dağı, geceleri çok, çok heybetli olsanda
Gündüzleri, yüzü her dem tebessüm eden
Gülüşü güller saçan
İnce belli
Uzun böylü
Yıldız, yıldız tay bakışlı
Zeytin gözlü
Nazlı Kürt gelinlerinden
Güzelliğini almışsın
Etğinden
Acemoğlu Boğazı'na
Kemah'a
Doğru
Fırat Nehri'nle
Gönüllere habire çağlarsın
Sêgirbaba Dağı'na
Dalga, dalga
Soluk, soluk
Nefes taşıyan
Şahinlerin, kartların sığınağı
Sevdanın, güzelliğin, aydınlığın kuşağı
Ey yeşil Erzincan'ın Ergan Dağı Sen, geceleri ay ışığında, bir kızıl gül gibi çok,çok güzelsin

Mehmet Çobanoğlu
22.07.2021
Ulalar/ Erzincan