Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu güzel şiiri yazan yüreği canı yürekten kutluyorum... Çam sakızı çoban armağanı diyerek altına son lav püskürmesini yüklüyorum selam ve saygılarımla...
SON “AFERİN…”
Ne hayaller kurarım, pencerene bakarken
Hiçmi acımıyorsun, o kapıyı kaparken…
Bilmezmisin eserin, yılların yorgunluğu,
Al sinene sar beni, buralardan kaçarken.
Balkonundan gülümser, bir lale bir şakayık
Gözyaşının tuzuyla, nasıl kalırım ayık…
Yeterki tut elimi, karanlık denizlere
Bizi bizle götürsün, sahildeki o kayık.
Dönüşü olmamalı, çıktığımız seferin
Kaptanlık sana layık, ben sevdalı neferin
“Haydi be Yürek Yağmur, bak anafor…” de bana
Son hüzünlü bakışın, olmalı son,”aferin…”
Adanasız, 05.05.15 – 18.41 Y.Yağmur
Sarmayın yaralarımı,
Sormayın nedenini!
Şiirlerle yoğrulayım,
Ulaşsın yüreklerinize,
Ve şiirlerle gömün beni!
İçten ve duygu yüklü... Şiir iklimlerde yaşamaktır. Ant. 10 puan +ant. Esen kalın...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta