Şiirlerimi Nereye Mi Yazardım?

bir elmas unutamaz karalığını
ben de alnıma yazılmış kurallar gibi
yıllar geçse de unutamayacağım
yara izlerimin yerlerini

koşardım o meşhur akan sele dur diyebilmek için
şimdi kitaplarım dağınık, kaybettim nefesimi
soğumuş kahvemden alınan kabulleniş hatırlatır
kısık sesle sevilmenin asla iyileştirmeyeceğini

gözyaşlarımda inançlarımın kırılmasının ne anlamı var
çünkü baba ben yazmıştım çoktan şiirini
yine bir akşam tortulu ihtiyar tavana çöker
geleceğin geçmişe olan o ikizliği

kelimelerim benim kelimelerim başı dik eğilmez
beni diriltmek yerine öldürüyor ne var ki
o ateşli çaresizlik gözlerimin derinliklerinden
hala zamk gibi çiviliyor kederin ezgisine beni