Şiirlerimde kaldı hasretim.

Şiirlere sığındım,şiirlerde buldum kendimi.
Senin göremediğim ince güzelliklerini,
Ruhumun kanat takıp yükselişini gökyüzüne
Ve ordan parçalanıp düşüşünü gördüm şiirlerde..

Şiirim sen oldun,şiirler ben..
Bir süre sonra biz ve biz yok olduk sonra.
Siyah bir nokta kümesi kaldı geride..
Anlamsız,bütünsüz,amaçsız siyah lekeler..

Ak sayfalar,aktan karaya dönmüş bahtım gibi.
Sayfalar kararmış, yazgım üzerinde uçuşmakta bulutlar.
Bulutlar sana doğru akmakta ak damlalar gibi.
Ak damlalar yıkarmı senin günahlarını.

Yazgım sana doğru,sen uzaklara doğru yol almaktasın.
O kadar uzaklara gitmişsin ki; Yüreğim yazılı kalmış yollarında.
El yetmez göz görmez olunca yürek unuturmuş derler ya..
El yetmedi, göz görmedi ama yinede yürek unutmadı seni.

Şiirlerimde kaldı hasretim,şiirlerde kaldı çaresizliğim.
Şiirlerimde yaşamakta tütün sarısı gözlerin,
Sarıp sarıp içime çektiğim,ziftkarası bir duman gibisin.
Dumanım savrulmakta,savrulmakta sana doğru tüm benliğim.