Şiirlerim sanaydı Prenses.
Çünkü ince ve narin:
Senin parmaklarınla yazıyordum,
Senin güzel gözlerinle bakıp…
Seni sana anlatıyordum…
Bu durgunluk yetmiyormuş gibi
Şimdi de sensizliğimi düşünüyorum.
Sonra sana ulaşamamayı,
Aşkı, sana anlatamadım sanmayı
Ekliyorum. Acılarımın peşi sıra…
Biraz daha çekilmez oluyor hayat!
Biraz daha hüzünlü...
Hazan mevsimi ya!
Duygulara gem vurulmuyor.
İçime girdi sanki yaprak dökümü.
Ciğerlerimi parçalayan.
Beynimi kemiren, yüreğimi delen;
Bir şeylerin olduğunu hissediyorum.
Ya deliriyorum,
Yada deli gibi seviyorum...
Şiilerim yine sana prenses.
Çünkü başkası yok…
Şiirlerimi yetim bırakma…
Hayatımdan ve şiirlerimden hiç çıkma…
Şiirlerim sanaydı Prenses.
Ve! Halen daha sana…
Kayıt Tarihi : 3.11.2006 01:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Burada ne kadar yazarsak yazalım,
şiirlerdeyazsak,şarkılarda söylesek,tablolarda büyük bir maharetle çizsek bile resmini aşkın,
aslında çok şey anlatmış olmayız.
Yaşamak gerek...
O inanılmaz güzel duyguyu tatmak,
hayatı nasıl renkli kıldığını keşfetmek,
belki de dayanılması zor acısını yaşamak gerek.
İşte o zaman bir başka anlam kazanıyor,
bir başka hissediliyor,
bir başka tarifedilebiliyor aşk.
Karşınızdaki insanı biraz daha iyi anlıyorsunuz...
Sevincini,acısını,çaresizliğini,perişanlığını biraz daha yakından görme fırsatı buluyorsunuz.
Şirinde,
şarkısında,
yazdığı her cümlede başka bir gizemi çözebiliyorsunuz.Sevdalar üzerine güzel yazıyorsunuz arkadaşım... Kısa, öz, hoş...
Bu da çok hoştu...
TÜM YORUMLAR (2)