Şiirlerim Öksüz Kalırsa

Her kese yetişmekten
kendime yarım kalıyorum
bir bana yetemiyorum ayna!

Keşmekeş içinde ki
hayatın son girdabında
sahra çöllerinde
kumlarda saplı kalıyor
ulaşamadığım
efsunlu hayallerim.

Yıldızsız gecenin
hizbe karanlığında
kör kuyulara
sarkıttığım
kovalarım boşa çıkıyor.

Gün batımına
ram olmuş yüreğimde
son buluyor beyhude beklemeler.

Hüznün siyah perçemi
düşerken göz kapaklarıma
sen fark etmiyorsun,
ben;
gülüşlerimi saklıyorum
koynumda.

Bir çocuğun
sevinci ölüyor
kucağımda.
Koca bir çınar
devriliyor ardında
Ve ben;
yaşamakla,
cezalandırılıyorum
yokluğunda.

Ölmekten korkmuyorum da ayna!
Ya ben ölünce,
şiirlerim öksüz kalırsa.
Kim koruyup kollar, sever onları
İyisi mi;
onları da gömün yanıma.

...türkmenkızı...