Bazen dönüp bakıyorum yazdığım şiirlere.
Ben mi yazmışım bunları diyorum,
bu ne kasvet, bu nasıl bir endişe.!
Bütün harfler toplanmışta bir vücut olmuş,
öyle anlıyorum kimin için yazdım bu şiiri,
hangi haldeyken ben,
hangi duyguların esiri altında,
öyle üzgün, öyle yazık, öyle çaresizce..
Bir duvar misali,
şiirlerimde birer çerçeve.
Her birinde ayrı bir resim,
hepsinde sen,
bazen bir deniz kenarındasın,
bazen de düşlerimde.
Anılarımı sakladım, şiirlerimin her birine.
Bazen gizli, bazen de bilerek.
Eğer varsa kalbinde bana ayrılan bir yol,
kendini tanırsın.
Anlarsın,
okudukça şiirlerimi.
Acırsın bana, belki de istemeyerek.
Yine dönüp bakıyorum şiirlerime.
Unutmamak için seni.
Tekrar sevebilmek için seni.
Hala kalbimin bir yerinde olabil diye.
Okuyorum seni,
hala ilk gün ki gibi.
Bir umutla,
heyecanla,
Anılarımda, sadece ama sadece sen olabil diye.
- Hurrezan
Hurre ZanKayıt Tarihi : 26.12.2023 11:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!