Bahar gelmişti,
Temizlik zamanıydı.
Kendim dahil her şeyi
Susuz, sabunsuz
elimde yaşlarımla baş vurduğum taşların
üstünde ovalayıp iyice çitileyip
şiirleri yıkadım nefsi yıkamadığım kadar
Kiminin içi, zaten boştu.
Kimi yarım, kimisi dolu şiirlerdi
bazen de hoştu!
coştu… zaman zaman
onu sayfalara süren kadar
ve hatta
kendini, kendinden süren kadar
boşlardan hiçlik aktı.
kimini yıkayamadım,
yarım yıkandı yarımlar,
yarına bırakılmadan…
yazan gibi yarımdı, öyle kalakaldılar
en zoru dolulardı; aklamaya uğraştım
uğra/ş/madığım kadar benle
içlerine baktım…
önce,
adımı yıkadım adım adım
şiirler temiz kaldı bensizliğe selamla.
yıkananlar pür-u pak,
hiç olmadığım kadar.
sayfalarda g/izlendim mısralar arasında
dizelerim s/oyundu örtündüğüm kadar.
nasıl çivilendiysem istenmeyen yaşama
keşkeler demet demet halâ,
gözler yaş ama;
şiirleri yıkadım…
ve nasıl dik durduysam,
kendimi yıkamadım…
elde biriken yaştan heceler gusül aldı
gusül ederek göçmek;
içimde ukde kaldı.
oysa ne hoş olurdu,
önceden zaman bilip
kendi aldığın abdest, seni yâre götürsün…
isterdim ki;
kimseye zahmet vermeden göçüp
yüzleşmek korkusuyla günahlarımdan kaçıp
hayat denen sırat’tan destek almadan geçip
dua ne hoş olurdu, yaş/lı elleri açıp
adımı şiirlerden paklayıp akladım ya;
abdeste niyet ettim,
hazırım nasıl olsa…
kendim başarsam, günah!
zaten yeterince var, varlığa inanırken hem!
hepsi birbirinden kırık
dolu dolu tam kırk yıl
madem başarmak günah
adıma ısmarlanmış fa/son bir ölüm gerek.
Velev ki ısmarlanmamış
Sadece g/öze bakıp azrail gelse gerek
Gereksiz bir hayata dahil olmamak gerek…
dahilken hariç olup, olur ya kurtulursam
tek ricam dostlardandır!
kendinizi dost sayıp
dışına yaş akarken
içe tebessüm bakan
hem yaslı!
hem de yaşlı
gözlerinizle bakıp akmayın toprağıma.
yağarsa, yağmur yağsın ıslanmak gerekirse
bari orada
riyasız birkaç damla göreyim
içten geçerken fasıl
nasıl okunur dua?
olur ya
gün gelir de
çıkarsa içlerinden yıkanmamış bir şiir
onu da yıkasınlar sağken “dostunum” diyenler.
öyle yıkasınlar ki,
beni yık/a/maya çalıştıkları kadar…
Kayıt Tarihi : 12.6.2008 19:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Berkan Koloğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/06/12/siirleri-yikadim.jpg)
gün gelir de
çıkarsa içlerinden yıkanmamış bir şiir
onu da yıkasınlar sağken “dostunum” diyenler.
öyle yıkasınlar ki,
beni yık/a/maya çalıştıkları kadar…
------
kutluyorum harika bir şiirdi derin anlamlar içeren
tam puanı çoktan hakketti.teşekkürler.
gün gelir de
çıkarsa içlerinden yıkanmamış bir şiir
onu da yıkasınlar sağken “dostunum” diyenler.
öyle yıkasınlar ki,
beni yık/a/maya çalıştıkları kadar…
Neden yıkanma yıkama ihtiyacı duyarız...
Çünkü yıkanırken sebepler sonuçlarında ağlar...
Ve finaller hep yaradılışın gerçek anlamına çıkar...
Önce şiirlerde temizlemek kargaşayı sonra yüreğe yansıtmak..
GÜZELDİ SEVGİLER...
TÜM YORUMLAR (4)