Şiirleri Övgüler Öldürüyor

ŞİİRLERİ ÖVGÜ GERİLETİYOR.

Şiiri tadında yazamayan şairleri,
tenkit etmemek
ağrımaz başımın yükü oluyor.
Taşıyamıyorum.
Yazmamak suç değil
hece veznini,
Serbestte dizilmiş mısralarıyla,
Nazım’ın ölümsüz eserleri
düşmüyor ellerden.
Ayağa, kafiyeye heves edersen,
kitaplar raflarda toza bürünmüş.
Okursak verecek neleri bize,
uzak mı sanki kütüphaneler,
üşeniyorsan ben bilmem.
Doğru, yanlış şiir yazarken,
kızmadım tekide gördüm gerçeği,
yırtmaya kıymasam da,
dosyamda saklar dururum.
Şiirin üstatları yapıyor yorum,
demiyor doğruyu tebrikten başka.
İyilik yapmıyor "kırarım" diye,
yaptığı yanlıştır dostluktan yana.
Sanal ortamda işi bilenler,
süslü resimleri koyunca başa,
gönlün duygusunu verdim sanıyor.
Diyemiyorum.
Elinde malzeme olan kardeşim,
taşlar gediğini bulmaz ustasız.
Hatayı söyleyen dosttan olmazsak,
şiirde gelecek hazindir hazin.
Tuzu kurudan gördün mü şair,
yalıda çileye şiir yazıyor.
Okuyandan olsaydı herkes şairdi,
Allah vergisi bilir kimisi.
Dağda, bağda, yolda, her yerde,
gelirse esini kaleme sarıl,
sonraya kalanı suya yazarsın,
hayalden öteye kalır gerisi
Bilgiçlik taslıyor saymayın diye,
sürçü lisanımı boğun tenkide.
Her yiğidin çorba içişi farklı,
serbestten yanı gömüldüm dibe

ERDOĞAN ÇALIŞKAN 02 02 2019 saat 1130