Şiirleri Kim Yaktı Şiiri - Mekan Atac

Işte geçiyor sakın ve ağır bir zaman, önümüzden.
Dokunsalar kırılacak, öyle görmüş hüznün acı halini.
Geçiyor işte hayatlarımızdan.
Otursa çay istese, sarılmaya can atan yüreğiyle.
Gitsede gelmese, diyorum.
Gelmem, dercesine baksa bana.
Sirkelense, dönüp dolaşıp.
Sen gelip, olunca yanimda.
Sevgi için atan yüreğine şiirler yazarken.
Uğra desem bana.
Ağırlığınla, kendine meydan okurcasına
geçme, zaman desem.
Geçmem dese, bizi tüm ağırlığıyla
sarılsa hiç geçmese zaman.

Yaratılan durumun coşkusu ve heyecanıyla.
Ardısıra giden insanlar, okunan kitaplar.
Şarki ve müzik.
Sonra durgunluk.
Yaşanan şaşkınlık.
Şiirleri kim yaktı...

Papatyalar versem, gönlüne.
Sevgi açsa yüreğinde.
Ellerimde küçük papatyam
Zaman canlansa hızla gidip, yorgunluğuyla bize gelse
Kapımızı çalsa.
Ellerin de küçük papatyalar
Buyur bizde kal tüm mutlu ağırlığınla desek .
Çay istese, çay yapsan.
Bizi hiç bırakmasa.
Yavaş ve ağırlığıyla koca bir dağ gibi bizde kalsa.
Küçük papatyalarıyla...
Zamanın senle olan tüm güzelliğiyle ve papatyalar...