Şiirleri Katletmeyin Şiiri - Hamit Atay

Şiirleri Katletmeyin

Şiirleri katletmeyin,
Bırakın yaşasın harflerin içinde,
Bir eski mektubun kokusunda,
Bir pencere pervazında uçuşan rüzgârda.
Bırakın nefes alsın dizeler,
Kağıda dökülen mürekkep gibi,
Sessizce, usulca,
Ama her kelimesi dünyayı değiştirir gibi.

Şiirleri incitmeyin,
Sakın ola ağızdan gelişi güzel dökülmesin,
Her dize, her hece, bir kalbin sesidir,
Belki bir çocuğun uykusuz gecesi,
Belki de bir ihtiyarın yalnızlık bestesi.
Şiir, taş duvarların ardında bir mahkûmdur bazen,
Bazen de bir şairin dilinde özgürlük türküsü.

Şiirleri unutmayın,
Onlar unutulursa, yankılanmaz sesimiz,
Bir şehir kaybolur haritalardan,
Bir sokak silinir ayak izlerinden,
Bir aşk ölür hatırlanmadan.
Kim bilir hangi yıkık evin duvarında
Silik bir dizeyle hayatta kalmıştır,
Hangi sahipsiz kitapta beklemektedir
Bir gün yeniden okunmayı?

Şiirleri hissedin,
Gözlerinizi kapatın ve bir mısra dinleyin,
Bir annenin ninnisi gibi,
Ya da bir sevgilinin usulca fısıldadığı adınız gibi.
Çünkü şiir, yalnızca kelime değildir,
Şiir bir mevsimin dönüşü,
Bir rüzgârın ellerinizi okşayışı,
Bir veda, bir başlangıç,
Ve bazen, bir hiç oluşun içinde her şeydir.

Şiirleri katletmeyin,
Onlar insanın iç sesidir,
Kendi sesinizi duymaktan vazgeçmeyin.

Hamit Atay Kalbinizin Sesi