Şiirleri De Astılar Şiiri - Hasret Sayınta

Şiirleri de astılar aykırı bir gece koyuluğunda.
Sairlerden sonra sözcükler sallanır.
Bilemediler onların ölümsüz olduğunu.
Asılınca hepimiz ölürüz sandılar.

Şiirler de sallanır bilmem kaç metrelik darağacında.
Onlar ölünce dilimiz unutulur sandılar.
Gözlerimizi görmediler, ardımızdan gelenleri;
Ölürsek ruhumuz binlercesinde yaşayamaz sandılar.

Şiirleri de tutsak ettiler daracık koğuşlarda.
Unuturuz sandılar zagrosların zirvelerini.
Toprağa hasret kalırsa ellerimiz,
Dağ ananın lalelerinden geçeriz sandılar.

Şiirleri de astılar tutsak ettik sandılar.
Pencereden içeri vuran her rüzgârda özgürdü unuttular.
Alıp da sokaklara savurur, binlerce kez çoğalır.
Yalınayak yürüyen çocukların ağzında;
Büyüyüp yükselemez sandılar.