Şiirlere Veda Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Neden böyleyim bilemiyorum.
Sevdamın ortasında,
Yolumu şaşırıyorum her zaman.
Kor bir ateşe yalın ayak dalıyorum.
Sevdalara nice sevda katıyorum.
Kimi zaman yanıyorum,
Kimi zaman…
Onu bende bilmiyorum.
Zaman oluyor susuyorum.
Benzin döküp yakıyorum,
Dünya denen şu küreyi.
Geriye kalanları yıkıyorum.
Bir kova suyla.
Bir fırçayla şekil veriyorum,
Yaktığım o küreye yeniden.
Bir çizmeye sığdırmaya çalışıyorum,
Ya da boş bir kutuya.
Çevir diyorum kolu,
Anlamıyor ki beni.
Bir içki şişesine bakıyorum.
İçmek mesele, içmemek ayrı.
İçmeyeceğim korkma.
Değmez bir yudum içkiye,
Ölüme gitsen dahi.
Süzüyorum düşüncelerimi,
Düşünce eleğinden saatlerce.
Temizler üstte kalıyor,
Kirlilerse hep bana.
Bir şiire imza atıyorum.
Tutmuyor, kopup düşüyor birden.
İşte o an,
Şair olmadığımı anlıyorum.
Kırıyorum kalemimi ortadan.
Yazdıklarıma yol veriyorum.
Artık yazmamaya kararlıyım.
Elveda, insanlar, kuşlar, güneş.
Elveda sevdalılar, yeni doğan gün.
Raflara kalkmış günler, kahır kalemim.
Sevenler, sevgililer, gökkuşağı ve deniz.
Eski şiirlere elveda.
Elveda çocuklarım.
Yüreğime selam vermiyorum,
Artık zamanıdır, kalemimi atıyorum.