Yapamamış, bakamamış arkasına
İnanamamış kendisine, inanamamış
Yapamamış, bakamamış arkasına
Şiirlere şiir yazan insanlar gibi ne yaptığını bilmez,
Bakakalmış öylece önündeki uçuruma sessizce
Çok küçükmüş ayrılık, bembeyazmış üzüntüsü
Mısra mısra dökülürken ellerine sevgisi
Anlamsızca yankılanmış mutluluk kulaklarında
Ve sonra karışmış uçurumun sonsuzluğuna
Arkasına baktığında karanlıkmış gökyüzü
Kendi ayak izleri silinmiş bir bir rüzgarla
Kalakalmış, çaresiz, uçurumla başbaşa
Ellerinde mısralar, bırakmış kendini boşluğa
Uyandğında eksik olacakmış, biliyormuş
İnanamamış kendisine, inanamamış
Nasıl olur da yapamazmış
Şiirini kaybeden şair, ölmüş avuçlarında
Yapamamış, bakamamış arkasına...
Kayıt Tarihi : 7.6.2007 14:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!