Şiirler mi Bırakmalıyım? Şiiri - Bekir D ...

Şiirler mi bırakmalıyım sana Muallâ, şiirler mi?
Şiirler mi çocuklarımıza acaba ölmeden yoksa küçük de olsa birer ev mi?
Zaten ne bırakabilir ki bizim gibiler?
Altınlar mı saklamalı gizli yerlerine gizli gizli o evlerin, çil çil altınlar?
Olsa olsa türlü acılarla dolu bir kiler.
Yani zaten ne bırakabilir ki bizim gibiler?

Hamam böceklerini mi gezinen gece gece ortalıkta?
Pencereler mi ilk esintiyle açılan?
Perdelerini mi içi ürperen durmadan ve öyle yok yere hıçkıran?
Kapılar mı hani zır zır ağlayan dokunsan, konuyu komşuyu uyandıran?
Ve ikide bir de belirip kapıda, o aralıksız basan zile,
Hüznümü mü bıraksam bir borç gibi?
Eşikte alacaklı gibi dikilen.

Dolapta birikmiş duruyor ertelenmiş şeyler,
Askıda alamadıklarım,
Yıpranmış kitaplarım, tozlu sayfalar, sahte çiçekler.
Havalanıyor gezemediğimiz yerler havaalanlarından.
Gömleğime akmış, kurumuş, kıpkırmızı dört damla öfke kiri,.
Öfkem kendime.

Önümden tabutumla geçecekler bir gün, ben olmayacağım o tabutta.
Olmayacak sorguda sorgucu melekler, ellerinde kara kaplı defter olmayacak.
Çukurumu en derine kazacaklar, üzerime toprak atacaklar, taş atacaklar, belki sen de atacaksın.
Beni unutma diyorum sana ama biliyorum unutacaksın.

Şiirler mi bırakmalıyım sana Muallâ, şiirler mi?
Şiirler mi bırakmalıyım acaba, ölüp gitmeden?