Şiirler Küsmüş Şiiri - Arabaci Hilmi

Uzun zaman olmuş yazmayalı,
Şiirler bana küsmüş...
Uzun zaman olmuş yanmayalı,
Aşkı unutalı çok olmuş...

Bir hikayeydi aşk,
Sonu hep “mutlu” bitenlerden,
Ne tezattır; bir aşk hikaye olmaz,
Sonu hüzünlü bitmeden...

Uçan kuşlar vardır,
Özgür olur giderler uzaklara.
Ben özgür olup, varamadım uzaklara.
Şiirler bana küseli çok olmuş.

Güzel günler vardı eskiden,
Güneşli hava bir mutluluk kokardı garipten.
Şimdi o kokular mı gitti acaba,
Yoksa ben miyim göremeyen?

Işığa bağlı olanlar vardır,
Ümitlerini yitirmeden, dimdik duranlar...
Bir de korkudan karanlıkta unutulanlar vardır,
Şiirlerim karanlıkta kaybolalı çok olmuş!

Bir gün ondan nefret edecekmişim gibi,
Şimdi karanlıkta unutulmuş bir sevgiyle sevdim onu,
Şiirler, bu aşkın bittiğine küsmüş; yazık oldu,
Ama zaten başlamazdı ki hiç bilseydim seni!

Şiirler kuşlar gibidir,
Ürkütürsen bir daha uğramazlar,
Şiirler bana değil sana küstü,
Ben istemedim bitmesini!

Ve karanlıkta bıraktım o sevgiyi,
Sırf unutmak için kaybettim gitti!
Belki de bu yaptığım en büyük yanlış oldu,
Şiirler sana değil,
Şiirler sana değil;
Şiirler bana küstü...
Ah, şiirler bana küseli çok olmuş...