Şiirler Dökülüyor Ruhuma "Yağmur 3"

Bir sürpriz olur da yağmura yakalandığımda,
Adımlarımın nasıl hızlandığını biliyor musun?
Ben ne kadar çabalarsam çabalayayım.
Yağmur önce saçlarıma, daha sonra da alnıma
Sonra her durakta duracak bir tren gibi
Omzuma, karnıma, göğsüme, bacaklarıma
Kasıklarıma, ayak bileklerime doğru bir seyahat ediyor.
İşte o zaman bu seyahatin adı değişiyor.
Son duraktaki adı “İLİKLERİME KADAR” oluyor.
Eve geldiğim zaman bir hüzün kaplıyor içimi.
Ne kadar da şanssız, ıslak, çaresiz, çamur içinde
Bütün programı bozulmuş, gidilecek yerler puslanmış
Strese girmiş sayıyordum kendimi dışarıdayken.
Camımdaki damlacıkların kayan görüntüsü
Ayağı aksayan bir balerin gibiydi.
Son sahneyi bitirmeye çalışan
Ne olursa olsun gösteri devam eder diyen
Acısını yüzüne saklamayan
Son dansı olan bir balet gibi…
Islak, tahrik edici, gözü yaşlı
Özlem ve hasret dolu
Şiirler dökülüyor ruhuma
Tıpkı yağmur damlaları gibi…

Rıdvan Cankiç