Şiirkeş Şiiri - Sinan Bayram

Seni özlemek kör bir testere
Gözlerin şiirime sardığım kafiye

Olmayana aşktı tüm hikayemiz
Varlığına inanmışlıkla gülümsemek

Yüreği neyi var neyi yoksa
Sana adamaktı

Adanmışlığı özlemek bende
Şimdimin sonrasının tek gerçeği

Geçecektik hani Kızkulesi'nin üzerinden
Bir gri bulut olupta

Hem gittin hem unuttun
En çok sana inanmıştım ben oysa

bir kara ormana rastlamıştım
Bulutları elaydı

Her mevsim seni anmıştım
Bulutu giderken elası yağdı

Öyle bildiğin gibi değil
Ben de sonsuz bir sen eksik

Sana hasret kalırım da
Sana esir olamam

Neden girdabına kaptırdım aslımı
Neden böyle derken bulamadım cevaplarımı

Savaş değildi neden yenildim
Özledim özledim hep sana yenildim

En çok kendinden kork
Kendini bulup asla kaybetme

Kendinden kendine en kuytuna
Kaybetme, kaybolma

Dizilmiş anlar adım adım ömrün peşinde
Çarpıyor yüzüme kapımda yokluğun

Öğrendim bin hasretlik ellerinde
Avuçlarına kazınmış ayrılık sonsuzluğum

Gittin ben kaldım gecede hancı
Bir iğneli topuz bir de sonsuz acı

Sevilememek diye bir şey yok
Taşlar sevemezler

Seçilememek diye bir şey yok
Çimenler seçemezler

Bana yazılmayan kaderi diliyorum
Doğmadan ölmeden hiç olsaydım diyorum

Şiir yazmak kaç direniş eder
Biter mi sence yaza yaza keder

Yüreğine sarmış, saklamış
Herşeyi örten bir siyah kalmış

gizledim sakladım şiir bir masumiyet
şairde midir şiirde midir ketumiyet

Almış kalemi eline bir şiirkeş
Yazdıkça sanmış ki ömür sergüzeşt

Bu kelimeye şiir ne hacet
Nasıl bir şey bu ketumiyet

Ne akrebi gördü ne yelkovanı
Ruhumu çiğneyip geçti umursamaz zamanı

Serilmiş üzerine denizin köpüğü
Düşer mi saçlarıma ayışığının hükmü

yum gözlerini gel güneşe düşünde
biz gönülden biz yeniden aşklanalım

Sarıldım bir gölgenin dizine
Baktım ardından saatlerce

Durduramadım olduramadım
Kara gecede senin zifirinde kaldım

Külümü döktüm gönlüme
Ateşe aşık oldum bilmeden

gün döndükçe geceye
közü rüzgarla coşan sonsuz alev

sevmeye uzak
sevilmeye bin hasret

Savruldum rüzgarla
Anka'yım ben yeniden Aşk'la doğdum

Sinan Bayram