Şiiristanbul Şiiri - Timur İlikan

Şiiristanbul'u okuyorum mısra mısra
kıta kıta çağlar boyu medeniyetle örülmüş hep
duvarları, kaldırımları ve bazen de yolları
Nice güzellikleri şefkatle bir bir sarıyor kolları
Ben Şiiristanbul'u okuyorum, tarih dokuyorum
İlmek ilmek, renk renk ve desen desen
Dalgalanıyor ruhum kan kızılı şafaklarda
yavaş yavaş poyrazlarıyla çılgıncasına esen
nemli soğuğuyla kışlarda bir ustura gibi kesen
Şiiristanbul'u okuyorum, aşkla hep doluyorum
Nice sevdâlara tanıklık etmiş sokaklarında
parklarında dolaşıyorum adım adım
Sürüklüyorum peşimde bir sıra düşünceyi
Tadıyorum ben Şiiristanbul'u yudum yudum
Dört bir yanı güzellik, dört bir yanı benim yurdum
Şiiristanbul'u okuyorum Boğaziçi'ni soluyorum
Nefes nefes alıyorum kokusunu çektikçe içime
Kâh iyot kokuları, kâh yosun kokuları sarıyor
duman duman sanki doluyor ciğerlerime
Yepyeni anlamlar katıyor Boğaziçi seherlerime
Şiiristanbul'u okuyorum kendime soruyorum
Cevapları kendinde saklı bilmece gibi sorular
Sorular bitmek bilmeyen mayın gibi döşeli
Kimisi altı, kimisi sekiz, kimisi de on köşeli
Şiiristanbul'u okuyorum hayallere dalıyorum
Rengârenk düşlere kendimi yavaşça salıyorum
Usul usul Şiiristanbul'u içime çekerek alıyorum
Tunçtan bir heykelcesine öylece kalakalıyorum
Martılar bir bir konuyor kanat kanat üstüme
Tüyleri salına salına yavaşça düşüyor önüme
Ben Şiiristanbul'u okuyorum, buram buram o kokuyorum
Akşamları onunla yatıp, sabahları onunla kalkıyorum
Hep bir anıymışcasına kalbimde yıllar yılı saklıyorum

(17 Ekim 2006/ İstanbul)