Şiirin Zerafetine Şiiri - Mustafa Çaturoğlu

İçimden bir ses gelir
‘’İsfehan nısfu cihandır’’
Atım doğuya heveslenir
Yavuz büyür köklerimin derinliklerinde.

İnerken Üsküdar yokuşlarını
Ayın pareleri kızkulesine yollanırken
Bir sengine Acem mülkü fedadır
Ki Şehr-i İstanbuldur bahsedilen
Lalezar sofralarında.

Kal der içimden bambaşka bir ses
Uzanıp kanlıcanın bahçelerine.

Bambaşka sesler de vardır içimde
Dağları ve çocukları anlatan
Zarif bir yankıdır bir sevdadır ve bir çağrıdır
Anneler nasıl da sevilesidir anlatan

Biz kimiz sorusu hiç yoktur o ‘’Zarif’’ seslerde
Kendini hiç kaybetmemiştir
Tevekkül ve sabırla birlikte Rikkat ve merhamet ehlidir
Gülü hiç terk etmemiştir
Ve Gülü Ebru tadında sevmiştir

Her an Ölüme atları koşumlu
Sevdiğinde vurgun yemişçesine duran
Arslan duruşlu öylesine
Öylesine Şairane.

İçimde bir İstanbul dallanır
Gülhane akşamlarında budaklanan
Bir İstanbul büyür içimde o anlayış o irfan
Atım da O Şehriyare göre salınır

Ben işte öyle bir benken içimde İstanbullar gezinen
Tanıdım o Zarif şairi daha 17 sindeyken
Mavera ötesine özlemlenen bir hayatın şairini
Aşkı ve zerafeti ve çağrının işaretini

Gidişin öyle sevilesi bir yerden çağrıdır
Öyle sevgiliye gidiş
Güller diyarına vuslattır
Şiirin özlemdi
Gidişin yeni bir varış

O kapıda durduk ve ağlayarak
Sadece ağlayarak sessizce sana yakışan

Seni gerçekten sevmiştik
Zerafetin Ve Aşkın Timsali.